Μη φοβασαι......

Φοβάσαι...
Φοβάσαι να απλώσεις τα φτερά σου...
Να αδράξεις και να γευτείς την ευτυχία σου...

Φοβάσαι να αλλάξεις τον δρόμο που σε έβαλαν να περπατάς...
Τα "πρέπει" που σου έμαθαν να λες επιλογές σου...
Επιλογές που δανείστηκες για να χωράς με τους άλλους...
Δεν σκέφτηκες πως ασφυκτιάς γιατί εκεί που είσαι ζουν οι πολλοί...
Και είναι στριμωγμένα...
Στριμωγμένα γιατί δεν συγγενεύει η ψυχή σου και η ανάγκη σου
με εκείνα των πολλών...

Ήχοι και σκέψεις άλλων που γεμίζουν το μυαλό σου φασαρία...

Πρέπει ψεύτικα που θολώνουν την σκέψη σου και δεν μπορείς να δεις...
Να δεις την άπλα που ουρλιάζει να σε σώσει...

Αρνείσαι την ζωή και δηλώνεις δυνατός...
Μα υποκρισία οι υπογραφές σου... ψέμα τα ψελλίσματα σου...
Ούτε εσύ τα αντέχεις...

Μα τα υπερασπίζεσαι από φόβο μην κατηγορηθείς για Θράσος...
Θράσος που θέλεις να είσαι ελεύθερος...

Τα υπερασπίζεσαι από ανάγκη να δικαιολογηθείς...
Μα το αυτονόητο της ψυχής, δεν έχει απολογία...

Δεν ξέρεις;

Μην μου αφήνεσαι!
Μην χάνεσαι!

Εσένα σκέφτομαι...
Εσένα νοιάζομαι...

Ποιος θα σε σώσει από την στιγμή που θα μετράς τα υπάρχοντα της ψυχής σου;
Ποιος καθρέφτης θα σου δείξει πρόσωπο περήφανο και ικανοποιημένο;
Χορτάτο από ζωή και αγάπη... χορτάτο από δικά του θησαυρίσματα;
Ποιος καθρέφτης θα υποκριθεί και θα βάλει χρώμα στην ανυπαρξία σου;
Παρουσία, στην μοναξιά σου;

Εσύ μιλάς για ασφάλεια...
Κι εγώ σου λέω Φόβος!

«Εγώ έτσι έμαθα» μου λες...
Κι εγώ σου λέω... «Δεν Είσαι!»

«Μα έτσι πρέπει!» μου απαντάς...
Κι εγώ φωνάζω «Πέτα!!!»

«Μα δεν μπορώ... δεν ξέρω πώς...»

Και ψιθυρίζω...

....Έλα....

Οταν η αγαπη σε καλει~~~

Όταν η αγάπη σε καλεί, ακολούθησέ την, Μόλο που τα μονοπάτια της είναι τραχιά κι απότομα.
Κι όταν τα φτερά της σε αγκαλιάσουν, παραδώσου, μόλο που το σπαθί
που είναι κρυμμένο ανάμεσα στις φτερούγες της, μπορεί να σε πληγώσει.
Κι όταν σου μιλήσει, πίστεψε την, μ' όλο που η φωνή της μπορεί να διασκορπίσει τα όνειρά σου
σαν το βοριά που ερημώνει τον κήπο.
Γιατί όπως η αγάπη σε στεφανώνει, έτσι και θα σε σταυρώσει.
Κι όπως είναι για το μεγάλωμα σου, είναι και για το κλάδεμά σου.
Κι όπως ανεβαίνει ως την κορφή σου και χαϊδεύει τα πιο τρυφερά κλαδιά σου που τρεμοσαλεύουν στον ήλιο,
Έτσι κατεβαίνει κι ως τις ρίζες σου και ταράζει την προσκόλληση τους στο χώμα.
Σα δεμάτια σταριού σε μαζεύει κοντά της.
Σε αλωνίζει για να σε ξεσταχιάσει.
Σε κοσκινίζει για να σε λευτερώσει από τα φλούδια σου.
Σε αλέθει για να σε λευκάνει.
Σε ζυμώνει ώσπου να γίνεις απαλός.
Και μετά σε παραδίνει στην ιερή φωτιά της για να γίνεις ιερό ψωμί για του Θεού το άγιο δείπνο.
Όλα αυτά θα σου κάνει η αγάπη για να μπορέσεις να γνωρίσεις τα μυστικά της καρδιάς σου
και με τη γνώση αυτή να γίνεις κομμάτι της καρδιάς της ζωής.
Αλλά αν από το φόβο σου, γυρέψεις μόνο την ησυχία της αγάπης και την ευχαρίστηση της αγάπης,
Τότε, θα ήταν καλύτερα για σένα να σκεπάσεις τη γύμνια σου και να βγεις έξω από το αλώνι της αγάπης.
Και να σταθείς στον χωρίς εποχές κόσμο όπου θα γελάς, αλλά όχι με ολάκερο το γέλιο σου και θα κλαις,
αλλά όχι με όλα τα δάκρυά σου.
Η αγάπη δε δίνει τίποτα παρά μόνο τον εαυτό της και δεν παίρνει τίποτα παρά από τον εαυτό της.
Η αγάπη δεν κατέχει κι ούτε μπορεί να κατέχεται, γιατί η αγάπη αρκείται στην αγάπη.
Όταν αγαπάς, δε θα 'πρεπε να λες: "Ο Θεός είναι στην καρδιά μου",
αλλά μάλλον "Εγώ βρίσκομαι μέσα στην καρδιά του Θεού".
Και μη πιστέψεις ότι μπορείς να κατευθύνεις την πορεία της αγάπης,
γιατί η αγάπη, αν σε βρει άξιο, θα κατευθύνει εκείνη τη δική σου πορεία.
Η αγάπη δεν έχει καμιά άλλη επιθυμία εκτός από την εκπλήρωσή της.
Αλλά αν αγαπάς κι είναι ανάγκη να έχεις επιθυμίες, ας είναι αυτές οι επιθυμίες σου:
Να λιώσεις και να γίνεις σαν το τρεχούμενο ρυάκι που λέει το τραγούδι του στη νύχτα.
Να γνωρίσεις τον πόνο της πολύ μεγάλης τρυφερότητας.
Να πληγωθείς από την ίδια την ίδια τη γνώση σου της αγάπης. Και να ματώσεις πρόθυμα και χαρούμενα.
Να ξυπνάς την αυγή με καρδιά έτοιμη να πετάξει και να προσφέρεις ευχαριστίες για μια ακόμα μέρα αγάπης.
Να αναπαύεσαι το μεσημέρι και να στοχάζεσαι την έκσταση της αγάπης.
Να γυρίζεις σπίτι το σούρουπο με ευγνωμοσύνη στην καρδιά
Και ύστερα να κοιμάσαι με μια προσευχή για την αγάπη που έχεις στην καρδιά σου
και μ' έναν ύμνο δοξαστικό στα χείλη σου.

Live....

Δέξου τη διαφορετικότητα, ετοιμάσου για την ανακάλυψη…Κράτα τη μοναδικότητά σου, αλλά με σεβασμό στον εαυτό σου και στους γύρω σου. Στήριξε αυτό που είσαι και αυτό που πιστεύεις, όμως άκουσε και τι έχουν να σου πουν και οι άλλοι.Αγάπα τον εαυτό σου αλλά να επιμένεις να μαθαίνεις και να γίνεσαι καλύτερος.

Έχε το θάρρος ...της γνώμης σου και όταν κάνεις λάθος παραδέξου το. Μοιράσου. Είτε είναι υλικά αγαθά, είτε συναισθήματα. Άσε για λίγο το «παίρνω» κατά μέρος. Δώσε, χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα......!!!!
Να βρεις τουλάχιστον έναν πραγματικό φίλο. Όχι γνωστό, όχι περαστικό από τη ζωή σου. Έναν φίλο ζωής που θα ξέρεις ότι μεταξύ σας μικρότητες και εγωισμοί δεν υπάρχουν. Μόνο αγάπη και ανθρωπιά.

Βρες την ταυτότητά σου, το στιλ σου όσον αφορά την εμφάνισή σου αλλά και την προσωπικότητά σου. Ανεξάρτητα από τον περίγυρό σου ή από τη μόδα που έρχεται, φεύγει, αλλάζει. Φέρε τις τάσεις της κάθε εποχής στα μέτρα σου.Συμφιλιώσου όσο μπορείς με τις αλλαγές και την ρευστότητα της ζωής.
Να βλέπεις το ποτήρι πάντα μισογεμάτο. Θα δικαιωθείς.Ζήσε τον μεγάλο έρωτα όταν σου δοθεί η ευκαιρία. Ακόμα και αν δεν έχει διάρκεια, θα είσαι ήδη πολύ τυχερός που το έζησες. Αν πάλι κρατήσει τι άλλο θες;
Να μάθεις να ακούς. Θα καταλάβεις πολλά πράγματα, θα κερδίσεις την εκτίμηση των συνανθρώπων σου και με τον καιρό θα γίνεις ένας πολύ ενδιαφέρον συνομιλητής.Η στενοχώρια, η αποτυχία και η απογοήτευση είναι μέσα στη ζωή. Μάθε να αγωνίζεσαι, να τα ξεπερνάς και να βγαίνεις πάλι στην φωτεινή πλευρά της ζωής σοφότερος από τέτοιες εμπειρίες. Άρα νικητής.
Δεν χρειάζεται να δείχνεις cool και χαλαρός ακόμα κι αν δεν νιώθεις έτσι. Αυτό βγάζει ανασφάλεια και απομακρύνει τους ανθρώπους από κοντά σου. Κοιτά τι είναι αυτό που σε ενοχλεί και αν μπορείς κάνε κάτι αμέσως. Αν δεν μπορείς με κανέναν τρόπο γύρνα σελίδα, βγάλε τη “μάσκα” και προχωρά μπροστά.Βάλε στόχους. Διεκδίκησε πράγματα με υπομονή και επιμονή. Δεν είναι ότι τα απαιτείς αλλά παλεύεις να τα κερδίσεις. Δεν μπορεί κανείς να σου το στερήσει αυτό.

Μάθε να ξεχωρίζεις ότι αξίζει πολύ περισσότερο η υγεία και η αγάπη από ένα ζευγάρι μοδάτα παπούτσια. Μπορεί να μοιάζει προφανές αλλά πόσες φορές το έχεις αναλογιστεί; Βγάλε από τη ζωή σου τη ματαιότητα.Μην ξανασκεφτείς ποτέ “τι θα πει ο κόσμος ” όταν πας να πάρεις μια απόφαση. Εάν νιώθεις πραγματικά καλά με την απόφασή σου και δεν ενοχλείς, πληγώνεις ή προσβάλεις κανέναν με το να την πραγματοποιήσεις, τότε προχώρα!
Νιώσε ευγνώμων και τυχερός για πράγματα που θεωρείς αυτονόητα και δεδομένα στη ζωή σου. Δες αλλιώς την καθημερινότητά σου. Μην σταματήσεις ποτέ να ονειρεύεσαι. Ακόμα και αν τα όνειρά σου μοιάζουν άπιαστα, τρελά και πολύ μακριά από την πραγματικότητα. Είναι ωραίο να κάνεις ένα μικρό “ταξίδι” στη φαντασία σου. Θα αντλήσεις χαρά αλλά και ιδέες που μπορεί να εφαρμόσεις στην πραγματικότητα. Άλλωστε όλα ξεκινούν από μια σκέψη, μια ιδέα, ένα όνειρο.

Δείξε την αγάπη σου σε όσους το αξίζουν. Πες τους πόσο ξεχωριστοί είναι για σένα. Μην ξεχνάς να λες ευχαριστώ, συγγνώμη. Μην περιμένεις να βρεις δουλειά, να πάρεις προαγωγή, να ερωτευτείς, να κάνεις ένα παιδί, να χάσεις τα περιττά κιλά, να ξεπληρώσεις τα δάνεια, να τελειώσεις όλες σου τις υποχρεώσεις για να νιώσεις ευτυχισμένος. Η κατάλληλη στιγμή να νιώσεις ευτυχισμένος είναι τώρα! Τώρα που διαβάζεις αυτές τις γραμμές.
Η ζωή δεν είναι μια στιγμή αλλά πολλές. Δεν είναι μόνο εκεί που θες να φτάσεις. Οι πραγματικές εμπειρίες είναι στη διαδρομή. Πάντα θα υπάρχουν υποχρεώσεις. Πάντα θα υπάρχουν πράγματα που πρέπει να γίνουν. Γιατί πολύ απλά έτσι είναι η ζωή. Μην αφήνεις, λοιπόν, να περνάει άλλο ο καιρός άσκοπα μέχρι να…και μέχρι να…

Ζήσε ΤΩΡΑ!!!!!!!!!!!!!!!!

Σκεψεις....

Μένω για λίγο σιωπηλή και ακίνητη. Ανοίγω το συρτάρι του παρελθόντος. Ημερομηνίες που φαντάζουν μακρινές, χαμένες στο παρελθόν,άραγε υπήρξαν αυτές οι στιγμές; Μα πόσο μακρινό έμοιαζε κάποτε και το σήμερα! Αποτυπωμένες γεύσεις πάνω σε ένα χαρτί, μικρές, ασήμαντες και καθοριστικές αποφάσεις "δένουν" με τρόπο μαγικό. Σκέψεις γεμάτες πόνο και λύπη, στάζουν από το μελάνι του στυλό μου που όμως βρίσκει τη δύναμη να γράφει... Μορφές αγαπημένες, επισημαίνονται ως απαραίτητες,-όπως τα θέματα που σημειώνονται με SOS- και παραδίδονται στους φύλακες της μνήμης.Κι άλλοτε πρόσωπα θολά, θέλω να σκίσω τις σελίδες και να τους ξεριζώσω από την καρδιά μου.Γυρίζω όμως, σελίδακαι αντικρίζω άλλα άτομαπου θάμπωσαν μετά την αποτύπωσή τους στο χαρτί. Λυπάμαι... Στιγμές με λιακάδα, προκαλούν τα ίδια χαμόγελα ακόμη και τώρα.Στιγμές έντονες, πραγματοποιούνται ξανά και ξανά μπροστά στα μάτια μου. Οι σελίδες μετατρέπονται σε διάφορους χώρους και τα γράμματα σχηματίζουν τώρα ανθρωπους. Ψίθυρος οι φωνές τους κι άλλοτε κραυγές.Χρονικά διαστήματα που και οι δικές μου λέξεις ήταν κραυγές, τις ακούω με την ίδια ένταση. Άδικες στιγμές που δεν βρίσκουν δικαίωση από τον χρόνο,όμορφες στιγμές που δεν εκτιμώνται αμέσως από τα άτομα του τότε.Κοιτώ τις ημερομηνίες. Καθημερινά χαραγμένες συλλαβές, μα και μεγάλα χάσματα ανάμεσα στους μήνες.Γράμματα κουρασμένα, εξαντλημένο το μυαλό προσπαθεί να αποτυπώσει τη στιγμή. Μα κάπου-κάπου εκφράσεις ποιητικές, δίνουν ρυθμό στις αναμνήσεις...Γρήγορες και πρόχειρες κινήσειςπροσπαθούν να σχηματίσουν γραμμές, που να αντιστοιχούν σε γράμματα. Αλλά και γράμματα αποτυπωμένα με γεωμετρική ακρίβεια.Ένα τετράδιο, η θήκη των αναμνήσεων μα και των ονείρων. Όνειρα που πέτυχαν να μετατραπούν σε στόχους και κατακτήθηκαν. Όνειρα που περιμένουν ακόμη υπομονετικά τη δική τους σειρά.Η απόφαση να αφήσω για άλλη μια φοράπίσω μου το παρελθόν δύσκολη, όπως και η στιγμή που αποφάσισα το ξεσκόνισμά του. Το τετράδιο κλέινει.Μένω για λίγο σιωπηλή και ακίνητη.

Λόγια

Δεν ξέρω να λέω πολλά…

Ίσως γιατί, ποτέ
δεν χρειάστηκε.

Τα μάτια μου έλεγαν
πάντα περισσότερα απ’ ότι έπρεπε.  Μιλούσαν κατευθείαν από την καρδιά μου.

Και ήσουν εκεί… με μάτια ορθάνοιχτα και
λαμπερά, “σαν δυο σταγόνες αίμα”, να διαβάζεις κάθε λέξη που έβλεπες.

Δεν θα μπορούσαν ποτέ τα δικά σου μάτια να
διαβάσουν λάθος.

Δεν θα μπορούσε ποτέ το
δικό σου μυαλό να καταλάβει λάθος.

Εσύ τα καταλαβαίνεις όλα.  Εσύ μπορείς να καταλάβεις εμένα.

Εξάλλου, δεν χρειάστηκε ποτέ να σου πω πολλά.

Το μόνο που χρειάστηκε να σου πω, είναι να με
κοιτάς στα μάτια!!

Και
πως αλήθεια να μάθω να λέω… να λέω πολλά… να μάθω να μιλάω…;

Πως θα μπορούσα να
μιλήσω εκείνες τις ώρες;

Τις ώρες εκείνες, που τα σώματα έρχονταν κοντά.

Όταν οι ανάσες, αντικριστά η μία στην άλλη,
λέγανε τόσα πολλά λόγια αγάπης και πάθους, που έκαναν κάθε ήχο ν’ ακούγεται
βοή.

Τα χέρια μου χάιδευαν με θάρρος και
πάθος το κορμί σου.  Το έκαναν να ριγεί.

Να σπαρταράει σαν το νεογνό που γεννιέται από
την κοιλιά της μάνας του και ψάχνει να πάρει την πρώτη ανάσα.

Κι όταν την παίρνει, να καίγεται από το
οξυγόνο που μπαίνει στα στήθη του.

Λόγια,
δεν ξέρω να λέω πολλά…

Η ανάγκη χάνεται,
όταν κλείνω τα μάτια και σε σκέφτομαι.

Όταν
τ’ ανοίγω και αντικρίζω το πρόσωπό σου.  Όταν μυρίζω την ευωδιά σου και πλημμυρίζει η
ψυχή μου με τα αρώματά σου.

Αχ, πως
μυρίζεις καλέ μου! Σαν κανέλλα, γλυκιά και εξωτική.  Σαν βανίλια, ερωτική και επιθυμητή.

Η όσφρησή μου αναγνωρίζει τις αποχρώσεις των
αρωμάτων σου.

Δίνει σε καθεμιά τους και
ένα όνομα.  Τις ονομάζει: παρουσία,
έρωτα, επιθυμία, απόφαση, παράδοση.

Λόγια,
δεν ξέρω να λέω πολλά…

Αλλά, ακόμη κι αν
ήξερα να πω, ποτέ δεν θα ήθελα ο ήχος τους να παραμορφώσει την μορφή σου.

Μια μορφή λατρεμένη, αγαπημένη, μέσα στα βαθύτερα
σημεία του “είναι” μου.

Εκεί, που φυλάω
τα πιο βαθειά μου μυστικά και τους πιο κρυφούς μου στοχασμούς.

Εκεί που φυλάω τους θησαυρούς μου, αυτούς που
θα πάρω μαζί μου στο μεγάλο μου ταξίδι.

Και
ένα έχω να σου πω…

για σένα γεννήθηκε, στον κόσμο το κορμί μου…

Love ~ ~ ~ ~

Δεν θα πάψω να σ’αγαπώ, αλλά μην φοβάσαι δεν ελπίζω.....
Θα ήθελα τόσο πολύ να ήσουν κοντά μου τώρα.
Μου λείπεις κι αναρωτιέμαι αν είχε νόημα που έφυγα μακριά σου.
Η έλλειψη σου εδώ πονάει περισσότερο.
Χίλιες φορές αποφάσισα να γυρίσω πίσω κι άλλες χίλιες το μετάνιωσα, αφού ξέρω ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει.
Μη νιώθεις άσχημα καρδιά μου. Δε φταις εσύ.
Εγώ σ’αγαπώ…Εσύ δεν έχεις ευθύνη για τίποτα.
Είναι αδύνατον τα όνειρα να βγουν αληθινά.
Θέλω να ξέρεις κάθε φορά που κοιτάς το φεγγάρι, ότι εγώ το ανάβω για χάρη σου…
Όταν το φως του σε αγγίζει, είμαι εγώ αυτή που ονειρεύεται πως σε κρατάω στην αγκαλιά μου.
Τι κι αν βρίσκεσαι μακριά μου…
Η εικόνα σου δεν έχει ξεθωριάσει βρίσκεται πάντα εκεί στο μέρος της καρδιάς… της καρδιά μου που πονάει…

I miss you~ ~ ~ ~ ~ ~

I miss you - where are you now
I miss you - where have you gone
I miss you - waiting my whole life for you
I miss you - but i never met you yet

I miss you - i believe in dreams
I miss you - i believe in you
I miss you - wouldn´t even recognize
I miss you - but i never met you yet

I miss you - i believe in dreams
I miss you - i believe in you
I miss you - wouldn´t even recognizeI miss you - but i never met you yet