Μη φοβασαι......

Φοβάσαι...
Φοβάσαι να απλώσεις τα φτερά σου...
Να αδράξεις και να γευτείς την ευτυχία σου...

Φοβάσαι να αλλάξεις τον δρόμο που σε έβαλαν να περπατάς...
Τα "πρέπει" που σου έμαθαν να λες επιλογές σου...
Επιλογές που δανείστηκες για να χωράς με τους άλλους...
Δεν σκέφτηκες πως ασφυκτιάς γιατί εκεί που είσαι ζουν οι πολλοί...
Και είναι στριμωγμένα...
Στριμωγμένα γιατί δεν συγγενεύει η ψυχή σου και η ανάγκη σου
με εκείνα των πολλών...

Ήχοι και σκέψεις άλλων που γεμίζουν το μυαλό σου φασαρία...

Πρέπει ψεύτικα που θολώνουν την σκέψη σου και δεν μπορείς να δεις...
Να δεις την άπλα που ουρλιάζει να σε σώσει...

Αρνείσαι την ζωή και δηλώνεις δυνατός...
Μα υποκρισία οι υπογραφές σου... ψέμα τα ψελλίσματα σου...
Ούτε εσύ τα αντέχεις...

Μα τα υπερασπίζεσαι από φόβο μην κατηγορηθείς για Θράσος...
Θράσος που θέλεις να είσαι ελεύθερος...

Τα υπερασπίζεσαι από ανάγκη να δικαιολογηθείς...
Μα το αυτονόητο της ψυχής, δεν έχει απολογία...

Δεν ξέρεις;

Μην μου αφήνεσαι!
Μην χάνεσαι!

Εσένα σκέφτομαι...
Εσένα νοιάζομαι...

Ποιος θα σε σώσει από την στιγμή που θα μετράς τα υπάρχοντα της ψυχής σου;
Ποιος καθρέφτης θα σου δείξει πρόσωπο περήφανο και ικανοποιημένο;
Χορτάτο από ζωή και αγάπη... χορτάτο από δικά του θησαυρίσματα;
Ποιος καθρέφτης θα υποκριθεί και θα βάλει χρώμα στην ανυπαρξία σου;
Παρουσία, στην μοναξιά σου;

Εσύ μιλάς για ασφάλεια...
Κι εγώ σου λέω Φόβος!

«Εγώ έτσι έμαθα» μου λες...
Κι εγώ σου λέω... «Δεν Είσαι!»

«Μα έτσι πρέπει!» μου απαντάς...
Κι εγώ φωνάζω «Πέτα!!!»

«Μα δεν μπορώ... δεν ξέρω πώς...»

Και ψιθυρίζω...

....Έλα....