Σκεψεις....

Μένω για λίγο σιωπηλή και ακίνητη. Ανοίγω το συρτάρι του παρελθόντος. Ημερομηνίες που φαντάζουν μακρινές, χαμένες στο παρελθόν,άραγε υπήρξαν αυτές οι στιγμές; Μα πόσο μακρινό έμοιαζε κάποτε και το σήμερα! Αποτυπωμένες γεύσεις πάνω σε ένα χαρτί, μικρές, ασήμαντες και καθοριστικές αποφάσεις "δένουν" με τρόπο μαγικό. Σκέψεις γεμάτες πόνο και λύπη, στάζουν από το μελάνι του στυλό μου που όμως βρίσκει τη δύναμη να γράφει... Μορφές αγαπημένες, επισημαίνονται ως απαραίτητες,-όπως τα θέματα που σημειώνονται με SOS- και παραδίδονται στους φύλακες της μνήμης.Κι άλλοτε πρόσωπα θολά, θέλω να σκίσω τις σελίδες και να τους ξεριζώσω από την καρδιά μου.Γυρίζω όμως, σελίδακαι αντικρίζω άλλα άτομαπου θάμπωσαν μετά την αποτύπωσή τους στο χαρτί. Λυπάμαι... Στιγμές με λιακάδα, προκαλούν τα ίδια χαμόγελα ακόμη και τώρα.Στιγμές έντονες, πραγματοποιούνται ξανά και ξανά μπροστά στα μάτια μου. Οι σελίδες μετατρέπονται σε διάφορους χώρους και τα γράμματα σχηματίζουν τώρα ανθρωπους. Ψίθυρος οι φωνές τους κι άλλοτε κραυγές.Χρονικά διαστήματα που και οι δικές μου λέξεις ήταν κραυγές, τις ακούω με την ίδια ένταση. Άδικες στιγμές που δεν βρίσκουν δικαίωση από τον χρόνο,όμορφες στιγμές που δεν εκτιμώνται αμέσως από τα άτομα του τότε.Κοιτώ τις ημερομηνίες. Καθημερινά χαραγμένες συλλαβές, μα και μεγάλα χάσματα ανάμεσα στους μήνες.Γράμματα κουρασμένα, εξαντλημένο το μυαλό προσπαθεί να αποτυπώσει τη στιγμή. Μα κάπου-κάπου εκφράσεις ποιητικές, δίνουν ρυθμό στις αναμνήσεις...Γρήγορες και πρόχειρες κινήσειςπροσπαθούν να σχηματίσουν γραμμές, που να αντιστοιχούν σε γράμματα. Αλλά και γράμματα αποτυπωμένα με γεωμετρική ακρίβεια.Ένα τετράδιο, η θήκη των αναμνήσεων μα και των ονείρων. Όνειρα που πέτυχαν να μετατραπούν σε στόχους και κατακτήθηκαν. Όνειρα που περιμένουν ακόμη υπομονετικά τη δική τους σειρά.Η απόφαση να αφήσω για άλλη μια φοράπίσω μου το παρελθόν δύσκολη, όπως και η στιγμή που αποφάσισα το ξεσκόνισμά του. Το τετράδιο κλέινει.Μένω για λίγο σιωπηλή και ακίνητη.